یاد مرگ و سرای پس از آن، بهترین موعظه، سازندهترین اندرز و نیکوترین پند برای هر انسان است و غفلت از آن موجب میشود که انسان به بیراهه رود و از حرکت در مسیر کمال بازماند.در اخبار و روایات وارد شده از معصومان علیهمالسلام به یاد سرای دیگر و پرهیز از غفلت بسیار توجه شده است؛ از جمله:سُئِلَ النَّبی صلیاللهعلیهوآله : أیُ المُؤمنینَ اَکْیَسُ؟قال: «اَکْثَرُهُم ذِکْرا لِلْمَوْتِ وَ اَشَدُّهُم لَهُ اسْتِعْدادا».از پیامبر صلیاللهعلیهوآله سؤال شد: هوشیارترین مؤمنان کیانند؟ حضرت فرمود: «هوشیارترین مؤمنان کسانی هستند که بیشتر به یاد مرگ باشند و خود را برای آن آماده کنند».سُئِلَ النَّبی صلیاللهعلیهوآله : مَنْ اَزْهَدُ النّاس؟قالَ: «مَنْ لَمْ یَنْسَ المَقابِرَ و الْبَلی؛ وَ تَرَکَ فَضْلَ زینَةِ الدُّنیا؛ وَآثَرَ مایُبْقی علی مایُفنی، وَلَمْ یَعُدَّ غَدا مِنْ اَیّامِهِ؛ وَعَدَّ نَفسَهُ فی المَوتی».از پیامبر صلیاللهعلیهوآله سؤال شد: پرهیزکارترین مردم کیست؟ حضرت فرمودند: «پرهیزکارترین مردم کسی است که قبر و عذابهای آن را از یاد نبرد؛ زینتهای دنیا او را نفریبد؛ سرای جاودان را بر این دنیای گذران برگزیند؛ فردا را از عمر خویش نشمرد و خود را آماده مرگ کند».قال الصادق علیهالسلام :« ذِکْرُالْموتِ، یُمیتُ الشَّهواتِ فی النَّفسِ؛ ویُقَطِّعُ مَنابِتَ الغَفْلَة؛ وَیُقوّی القلبَ بمواعِدِ اللّهِ؛ و یَرُقُّ الْطَبعَ؛ و یُکسِّرُ اَعلامَ الهَوی؛ و یُطْفی نارَالْحِرصِ؛ وَیُحَقِّرُالدّنیا».امام صادق علیهالسلام فرمود: «یاد مرگ، خواهشها و هوسهای نفسانی را میمیراند؛ ریشههای غفلت را قطع میکند؛ دل را به نویدهای الهی نیرو میدهد؛ خوی بندگی را در نهاد انسان میآفریند؛ نقش و نگارهای دلباختگی به دنیا را به هم میزند؛ شعلههای حرص و طمع را فرو مینشاند و دنیا را پست و کوچک میگرداند». بنابراین «اندیشه مرگ» انسان را از گناه باز میدارد؛ او را به سوی کارهای نیک فرا میخواند؛ ایمان را در دل میآفریند و به زندگی و حیات انسان معنا و جهت میدهد.