چرا خداوند این قدر به بادها قسم خورده است؟ آیا بادها در این حدّ از اهمیّت هستند که خداوند بطور مکرّر به آن سوگند یاد کند؟ براى روشن شدن پاسخ این سؤال، باید به مأموریّت بادها از سوى خداوند متعال اشاره کرده، سپس اندکى پیرامون عظمت کار آنها بحث کنیم; بادها در راستاى خدمت به انسان که خلیفة الله است، پنج مأموریّت مهم به شرح زیر دارند:
آبیارى تمام زمینهاى خشک و نیازمند به آب بر عهده بادهاست. بادها ابرها را حرکت داده، و در موقع لزوم آنها را به هم پیوند مى دهند تا باران نازل شود. اگر باد نباشد، آبهاى تبخیر شده بر فراز دریاها، تشکیل ابر داده، و بارانهاى حاصل از آن دوباره به دریاها ریخته، و یک قطره از آن به زمینهاى خشک نمى رسد. و در نتیجه تمام خشکیهاى کره زمین تبدیل به کویرى سوزان و بیابانى بى آب و علف مى گردد، زیرا منبع چشمه ها، نهرها، رودخانه ها و چاههاى عمیق و نیمه عمیق باران است، و اگر مدّتى باران نبارد تمام اینها خشک مى شود. بنابراین، یکى از وظایف مهم و سرنوشت ساز بادها، آبیارى کره زمین است.
یکى دیگر از مأموریّتهاى بادها، بارور کردن گیاهان است. مى دانیم گیاهان و درختان در عالم خود بخش هاى نرو ماده دارند. در بسیارى از گیاهان و برخى از درختان عضو نر گردهایى تولید مى کند، که نطفه گیاه محسوب مى شود، و باید از قسمت نر به عضو ماده گیاه منتقل گردد، یا از گیاه و درخت نر به گیاه و درخت ماده منتقل شود. موجودات مختلفى وظیفه انتقال را بر عهده دارند، که مهمترین آنها باد است. بنابراین، اگر یک سال در منطقه اى باد نوزد بسیارى از درختان و گیاهان میوه نخواهند داد. پر بودن سبدهاى میوه شما حاکى از آن است که بادها مأموریّت خویش را بخوبى به انجام رسانیده اند. برخى از مفسّرین معتقدند آیه شریفه «(وَأَرْسَلْنَا الرِّیَاحَ لَوَاقِحَ); ما بادها را براى بارور ساختن فرستادیم» اشاره به همین مطلب دارد.
هوا در مناطق گرمسیر داغ، و در مناطق قطبى سرد است. بادها، گرماى مناطق استوایى را به سمت مناطق قطبى هدایت، و سرماى طاقت فرساى آن را تخفیف داده، و سرماى مناطق قطبى را به سمت مناطق استوایى آورده، و گرماى سوزان این مناطق را کاهش داده، و بدین شکل درجه هواى مناطق سردسیر و گرمسیر را تعدیل مى کنند. به عبارت دیگر، کره زمین شاهد دو جریان باد بر سطح خویش مى باشد، نخست بادهاى غیر منظّم، که از نظر زمانِ شروع و پایان یا مسیر وزیدن نظم خاصّى ندارد. دیگر بادهاى منظّم است. که به عنوان نمونه به دو مورد از آن اشاره مى کنیم:
الف) بادهایى که از شمال و جنوب کره زمین به سمت مناطق استوایى مىوزد.
ب) بادهایى که از مناطق استوایى به سمت قطب شمال و جنوب مىوزد، که این دو سلسله بادهاى منظّم مأمور تعدیل هواى کره زمین هستند.
ضمناً هر گاه بر اثر تابش آفتاب به نقطه اى از هوا، هواى آن قسمت از هم باز شود، به هواى اطراف خود فشار مى آورد و بدین وسیله باد تولید مى شود.
از دیگر وظایف بادها، جابجایى هواست. هواى شهرها، مخصوصاً شهرهاى بزرگ، به علل مختلف آلوده است. اگر نسیمى نوزد، و این هواى آلوده را به خارج شهر منتقل نسازد، و هواى پاک و تمیزى جایگزین آن نسازد، مردم خفه مى شوند. نقل مى کنند که بخاطر همین حادثه برخى از شهروندان یک شهر اروپایى جان باختند. بدین جهت هنگامى که در شهرهاى بزرگ نسیم کافى نمىوزد از پیرمردان، کودکان، بیماران، مخصوصاً کسانى که بیمارى ریوى دارند، مى خواهند که به مراکز شلوغ و پر رفت و آمد شهر رفت و آمد نکنند، یا از ماسکهاى مخصوص استفاده نمایند.
در مباحث گذشته که پیرامون جزر و مدّ دریاها بحث شد، گفتیم که اگر امواج دریاها نبود، و آب دریاها راکد مى شد، تمام موجودات دریا مى مردند. هنگامى که باد و طوفان بر سطح دریاها مى زود امواج ایجاد مى شود، واین امواج اکسیژن را با آب مخلوط نموده و حیات را به دریا باز مى گرداند. خلاصه اینکه بادها منابع زندگى انسانها را تأمین مى کنند. آب، گیاهان، درختان، هواى مطبوع و دلخواه، زندگى دریاها، همه و همه مرهون حُسن انجام وظیفه بادهاست. هر چیز در این عالم مشاهده مى کنیم ساده و بى حکمت نیست، بلکه هر چه هست دقیق و حکیمانه است. عالم هستى بسان کتابى است که یک نقطه بى حساب در آن نیست. ساده آنها هستند که آفرینش جهان را ساده پنداشته اند. بنابراین به هر پدیده اى از جهان هستى برخورد مى کنیم باید پیرامون آن اندیشه و تفکّر کنیم، تا سطح معرفت ما بالا رود.