اول آن که : اوقات شریفه را از براى دعا کردن اختیار کند؛ مثل روز عرفه و ماه مبارک رمضان و روز جمعه و وقت سحر و شبهاى جمعه و شبهاى قدر و امثال اینها.
دوم آن که : حالتى را ملاحظه کند که در آن حالت ، استجابت دعا وارد شده ؛ مثل در حال آمدن باران و عقب نمازهاى واجب ، میان اذان و اقامه ، هنگام روزه بودن و وقت وزیدن باد، درنماز وتر و بعد از سپیده دم و بعد از ظهر و بعد از مغرب .
سوم آن که : با طهارت باشد، یعنى وضو یا غسل داشته باشد.
چهارم آن که : رو به قبله باشد.
پنجم آن که : کف دستهاى خود را بلند کند.
ششم آن که : تضرع و زارى کند و با خضوع و خوف و خشیت و هیبت باشد.
هفتم : جزم داشته باشد به این که دعاى او اجابت مى شود و یقین داشته باشد که رد نخواهد شد.
هشتم : اصرار به دعا کند و لا اقل سه مرتبه آن را تکرار کند.
نهم آن که : قبل از دعا، ذکر خدا کند و تمجید و تعظیم او کند و صلوات بر محمد صلى الله علیه و آله و آل او فرستد.
دهم آن که : توبه کند و از گناهان خود پشیمان شود و اگر مظلمه بر گردن او باشد ادا کند؛ یا عزم به ادا کردن آن نماید.
یازدهم آن که : به تمام همت خود رو به خدا آورد و از هر چه غیر اوست قطع امید نماید.
دوازدهم آن که : لباس و مکان و غذاى او از حلال باشد.
سیزدهم آن که : حاجات خود را یکى یکى نام ببرد.
چهاردهم آن که : فقط براى خود دعا نکند بلکه دیگران را در دعاى خود شریک سازد.
پانزدهم آن که : گریه کند و یا حالت گریه به خود بگیرد.
شانزدهم آن که : دعا را تا وقت حاجت تاخیر نیندازد، بلکه پیش از احتیاج دعا کند.